Deniz Eldam ile ilk öykü kitabı "Bunu Kimseye Anlatma" üzerine konuştuk.

"Benim Yolum: Maraş ve Anılar" başlıklı yazım ile... "Uzun zamandır görmediği bir dosta sarılır gibi sarıyor şehir beni. Ayrılığın olmadığı vakitleri anımsamayayım diye göğsüne bastırıyor, acımı yok saymıyor da. Her köşebaşında babamı hayırla yâd eden bir dost eli uzanıyor ellerime."

14 Yazar, 14 Öyküyle Romanoku Yayınlarının ilk kitabı Dalında Öyküler çıktı.

Yedi İklim dergisi 393. sayıda İpek Şal isimli öykümle yer alıyorum.

Yedi İklim haziran sayısında Sis isimli öykümle yer alıyorum.

Usta bir terzi gibi yaşamıştı hayatını. Tam üzerine göre dikilmiş bir elbise. Yaşına bakmaksızın çökmeye hazır omuzlarını doğrultmaktı arzusu. Sık sık ölümü anar, bir gün gideceği yeri de güzelleştirirdi.

“Bir kuş vardı,” diyor büyükbabam göğe bakarak. “Yıllardır gelmiyor, duymuyorum artık sesini.” Gökyüzünde evini arayan bir kuş oluyorum. Portakal, mandalina, nar ağaçlarının arasında süzülüyorum. Yağmur başlıyor. Koluna giriyorum büyükbabamın. Babama sarılır gibi ceketinin içine saklanıyorum.

"...ağaçlar mevsimleri deviriyor, insan geçip gidiyor; geçmiş, bir su birikintisi gibi kuruyor güneşi görünce."

yağmur birçok hikâyenin başlangıcıdır ölüm dedikse bildik bir yolculuğa çıkıyor herkes sarı bir kurdela takılıyor yakamıza sarı bir kurdela şairsem sallanır vakit kandil gibi ölüm ürperten bir aşkın adı aslında ey aşk ey kendini uçurumlara vurmuş kuşların öyküsü işte ellerimi kanatarak geçiyorum kıyından sırtına dağlar vurulmuş hatıralar ve keskin bir hüzne çarpıyor yüreğim

Naftalin Kokusu ile...