Yedi İklim dergisi 393. sayıda İpek Şal isimli öykümle yer alıyorum.

Yedi İklim haziran sayısında Sis isimli öykümle yer alıyorum.

Usta bir terzi gibi yaşamıştı hayatını. Tam üzerine göre dikilmiş bir elbise. Yaşına bakmaksızın çökmeye hazır omuzlarını doğrultmaktı arzusu. Sık sık ölümü anar, bir gün gideceği yeri de güzelleştirirdi.

“Bir kuş vardı,” diyor büyükbabam göğe bakarak. “Yıllardır gelmiyor, duymuyorum artık sesini.” Gökyüzünde evini arayan bir kuş oluyorum. Portakal, mandalina, nar ağaçlarının arasında süzülüyorum. Yağmur başlıyor. Koluna giriyorum büyükbabamın. Babama sarılır gibi ceketinin içine saklanıyorum.

"...ağaçlar mevsimleri deviriyor, insan geçip gidiyor; geçmiş, bir su birikintisi gibi kuruyor güneşi görünce."

yağmur birçok hikâyenin başlangıcıdır ölüm dedikse bildik bir yolculuğa çıkıyor herkes sarı bir kurdela takılıyor yakamıza sarı bir kurdela şairsem sallanır vakit kandil gibi ölüm ürperten bir aşkın adı aslında ey aşk ey kendini uçurumlara vurmuş kuşların öyküsü işte ellerimi kanatarak geçiyorum kıyından sırtına dağlar vurulmuş hatıralar ve keskin bir hüzne çarpıyor yüreğim

Naftalin Kokusu ile...

"Mozart'ın Nasırlı Elleri" isimli öyküm ve Mustafa Uçurum'un Uçurumda Bir Gömü kitabı ile Hece Öykü 102. sayıdayım.

-Kâmil Aydoğan’a- I. Gecenin gözlerinde gördüm Ellerinden tutup, kapıdan çıkıp gitti ruhun Bir dua vardı dilinde kadının Göz göze geldik